(Onderstaande is in overeenstemming met “De Rechten van de Mens” van de United Nations)

Realiseer je dat er geen reserve planeet ‘Aarde’ is. 

Goed voor deze aarde zorgen is lonender, efficiënter, en wenselijker dan tijd, moeite en geld investeren in wat voorlopig alleen in sciencefiction haalbaar lijkt. Een welwillend mens is niet alleen welwillend voor andere mensen, maar is welwillend naar alles wat op aarde  leeft: planten, dieren, insecten, micro-organismen… alle leven.

Realiseer je dat geen enkele vorm van leven onafhankelijk bestaat. 

Iedere levensvorm op planeet aarde is voor het eigen voortbestaan afhankelijk van zowel soortgenoten als andere levensvormen. Het verdwijnen / in aantal afnemen of uitsterven van zelfs één soort brengt altijd het voortbestaan van tenminste één andere soort in gevaar, mogelijk zelfs van meerdere soorten. Alle levensvormen van groot tot klein zijn van elkaar afhankelijk, al is dat lang niet altijd duidelijk. Gelukkig is de natuur als geheel bestand tegen veranderingen en variaties in de omgeving. Zelfs tegen rampzalige aantastingen van complete ecosystemen. De mensheid is kwetsbaar. Vandaar het volgende statement:

De mensheid kan onmogelijk voortbestaan zonder natuur.

De natuur kan uitstekend voortbestaan zonder mensheid.

Realiseer je dat geen enkele vorm van leven meer of minder waard is dan het jouwe. 

Het ligt voor de hand om het eigen leven het meest waardevol te vinden en het daarom ook koste wat het kost te verdedigen. De oorzaak is dat iedereen het eigen lijf veel directer en vollediger ervaart dan het lijf van een ander. En niet alleen het lijf! Ook de eigen gedachten, de eigen gevoelens, de eigen zintuigelijke ervaringen …Verstand, gevoelens en intuïtie zijn in het eigen hoofd, het eigen hart en in de eigen buik duidelijk en zonder tussenkomst van wie of wat ook ervaarbaar. Direct! Het verstand, de gevoelens en intuïtieve impulsen van iemand anders zijn uitsluitend indirect ervaarbaar. Daardoor liggen die ‘verder van je af’.  Voor een groep (club, gemeenschap) komt de groep vaak op de eerste plaats, dus vóór het individu. En voor een hele verzameling van groepen (unie, volk etc.) komt de verzameling weer vóór iedere afzonderlijke groep. En zo kun je doorgaan. Op die manier komt het individu ineens op de laatste plaats. De waarde van een verzameling groepen berust op de waarde van de afzonderlijke groepen. De waarde van een groep bestaat uit de waarde van de leden: de individuen. Wat nu wanneer de waarde van ieder individu hetzelfde is als dat van een ander?

Realiseer je dat je in een dualistische realiteit leeft

Denken dat alles één is, is een theoretische en filosofische oefening. De realiteit is dat iedere éénheid altijd twee kanten heeft. Je kunt het zo gek niet bedenken of er zitten twee kanten aan, met daartussen vaak een groot aantal tussenmogelijkheden. Tussen wit en zwart zitten veel tinten grijs. Er bestaat geen boven zonder onder, geen links zonder rechts en geen binnen zonder buiten. Zo kun je ook stellen dat er geen goed is zonder kwaad, geen fijn zonder vervelend, en geen aantrekkelijk zonder afstotelijk en geen zegen zonder vloek.  Al is het soms slechts als mogelijkheid! Ieder mens is een vat vol tegenstellingen! Iedereen heeft zowel positieve als negatieve kanten. Zolang je alleen de positieve of alleen de negatieve kanten van iemand ziet, ken je hem/haar/het niet volledig. Wanneer ken je de ander eigenlijk door en door? Wanneer ken je jezelf door en door? 

Realiseer je dat alle mensen gelijkwaardig zijn.

Gelijkwaardig zijn is niet hetzelfde als gelijkaardig zijn. Geen twee mensen zijn precies hetzelfde. Zelfs beide helften van een eeneiige tweeling verschillen van elkaar. De existentiële waarde van de één verschilt echter niet met de existentiële waarde van een ander. Het kind van een multimiljardair is bij geboorte evenveel waard als het kind van een arme sloeber, waar ook ter wereld. Helaas heeft het eerste kind door plaats en omstandigheden meer kansen om zich te ontwikkelen en daardoor "meerwaarde" te verkrijgen dan de laatste. Daardoor kan het lijken dat zijn, haar of het's ‘menselijke’ waarde gedurende het leven toeneemt, maar iedere waardevermeerdering betreft alleen toegeschreven en verworven waarden, nooit de existentiële waarde. Met het sterven komt de grote gelijkmaker: in de dood zijn toegeschreven en verworven waarden niets meer waard. 

Zodra je op grond van wat dan ook onderscheid maakt in existentiële waarden van mensen, plaats je de ene mens boven de ander. 

Accepteer en respecteer de wetten, voorschriften, regels en richtlijnen die gelden in de gemeenschap en land waar je deel van uitmaakt.

Aanvaarden dat iets is wat het is, is het startpunt van iedere mogelijke verandering. Iets waar je het mee eens bent, roept weinig tot geen weerstand op, maar als je het ergens niet mee eens bent, neemt jouw weerstand daartegen doorgaans toe. De vraag: ‘hoe ga je ermee om’ wordt dan steeds belangrijker. Misschien wil je graag bepaalde wetten, voorschriften, regels en richtlijnen negeren, veranderen of afschaffen, bijvoorbeeld omdat ze jouw hinderen, of omdat jij ze overbodig, stom, kwetsend of wat ook vindt. Wanneer je doet alsof hinderlijke, overbodige, stomme of kwetsende wetten, voorschriften, regels of richtlijnen er niet zijn, loop je het risico ermee in conflict te komen. Dat is niet handig en verstandig, want zolang ze er zijn, gelden ze ook voor jou. De enige vraag die van belang is, luidt: hoe ga je om met iets waar je het niet mee eens bent? Als jij het aan het juiste eind hebt, hoef je niet boos of zo te worden. Als je het aan het verkeerde eind hebt, kun je het je eigenlijk niet permitteren.

Accepteer en respecteer dat iedereen een eigen mening, levensvisie of geloofsovertuiging kan hebben.

Wat voor wetten, voorschriften, regels en richtlijnen geldt, geldt eveneens voor meningen, levensvisies en geloofsovertuigingen. Wat als je het ergens niet mee eens bent? Ongeacht de reden? Dan komt weer de vraag:  ‘hoe ga jij ermee om’ ? Dat is belangrijker dan je af te vragen hoe de ander omgaat met jouw mening, levensvisie of geloofsovertuiging. Waarom? Omdat jij nu eenmaal jij bent en niet die ander, en andersom. Als de ander merkt dat jij hem/haar/het aanvaardt zoals hij/zij/het is, onvoorwaardelijk, kan hij/zij/het zich letterlijk  en figuurlijk vrij voelen en vrij ademen. Opluchting! Je hoeft het niet met de persoon eens te zijn. Je hoeft hem/haar of het niet eens aardig te vinden. Daar gaat het niet om. Waar het om gaat is dat je de ander accepteert in diens meningen, levensvisie en levensovertuiging. Dat is alles! 

Accepteer dat iedereen (eind)verantwoordelijk is voor (de gevolgen van) eigen keuzen.

Meestal kunnen en mogen mensen zelf keuzes maken. Voor kinderen en wilsonbekwamen is dat soms lastig of onmogelijk. Wanneer de keuze van een kind of ‘wilsonbekwame’ te weinig gewicht in de schaal legt, slaat de balans eenvoudig door naar de keuze van iemand anders.  Dat kan een ouder zijn, een gevolmachtigde of een bewindvoerder. Als je niet zelf kunt kiezen, ben je ook niet verantwoordelijk voor de gevolgen van die niet door jou gemaakte keuze. Dat is degene die de keuze heeft gemaakt. In alle gevallen dat je kiest, ben je verantwoordelijk voor de gevolgen. En: niet kiezen is ook een keuze. Je bent dan verantwoordelijk voor de gevolgen van het niet maken van een keuze. De vlieger: “ik heb niets gekozen” gaat niet op, want je laat wat volgt over aan het lot, de omstandigheden, de ander of wie en wat dan ook, en daar ben jij vervolgens verantwoordelijk voor. Je kunt dus wel jouw grip op eventuele gevolgen opgeven, maar nooit jouw verantwoordelijkheid. Behalve als men jou de mogelijkheid tot kiezen heeft onthouden, ontzegd of afgenomen. 

Accepteer de verantwoordelijkheid voor jouw eigen leven en voor alles wat leeft. 

Soms valt er helemaal niets te kiezen.  Heb jij er bijvoorbeeld zelf voor gekozen om geboren te worden en te leven? Hier staat kort en bondig dat niemand verantwoordelijk is voor jou, terwijl jij wel verantwoordelijk bent voor iedereen. Dat is nogal wat. Daarom een korte uitleg: 

Er zijn een heleboel mensen die zich verantwoordelijk weten en voelen voor het welzijn van anderen, zoals ouders, leerkrachten, zorgverleners en andere dienstverleners … Voor ieder van hen behoor jij tot ‘de anderen’ Het is alleen zo dat je je niet achter de verantwoordelijkheid van wie dan ook - anders dan jezelf – kunt verschuilen. Wanneer je verantwoordelijkheid neemt voor alles wat leeft, geef je (jezelf) antwoord op vragen als: ”Waarom en waartoe doe ik dit of dat zo, op deze manier? Wat zijn mijn beweegredenen en wat is mijn bedoeling?” 

De bereidheid verantwoordelijkheid te nemen, neem je ‘naar vermogen’. Het is niet wijs meer verantwoordelijkheid op je te nemen (of op te laten leggen) dan je kunt dragen. Je kunt er dan namelijk onder bezwijken met bijvoorbeeld een ‘burn-out’ tot gevolg. Te weinig verantwoordelijkheid is daarentegen ook niet goed, doordat je je er door kunt gaan vervelen… met een ‘bore-out’ als resultaat. Om zowel een burn-out als een bore-out te voorkomen, en allerlei andere nare gevolgen, is het belangrijk dat je weet wat jij wel en niet kunt ver-antwoorden. 

Stel jezelf keer op keer de vraag: “zorg ik er met mijn doen en laten voor dat ikzelf EN mijn leefomgeving gezond blijven en gezonder worden, leefbaar en leefbaarder?”  Precies die volgorde... Denk daarbij aan de eerste regel van de EHBO die je vrij mag vertalen naar: Zorg dat jezelf veilig en gezond blijft, omdat niemand op een extra slachtoffer zit te wachten en omdat je niet voor anderen kunt zorgen als je zelf nergens meer toe in staat bent. 

Accepteer de gehele Regel OBP als uitgangspunt en kompas. 

De Regel – inclusief het pakket leefregels - biedt je een goed uitgangspunt voor jouw leven en handelen, maar leven en handelen volgens de Regel is geen doel op zich. De Regel is geen wet, bindend voorschrift of pakket onveranderlijke richtlijnen. Hierdoor lijkt het misschien dat de hele Regel eigenlijk niks voorstelt of vrijblijvend is. Dat is niet juist. Door de Regel als uitgangspunt te aanvaarden geef je aan dat jij jouw gezonde verstand en jouw geweten, uiteindelijk het laatste woord laat hebben. Je kunt, mag en zult je nooit verschuilen achter De Regel! De Regel als uitgangspunt nemen, is geen vrijbrief om zomaar wat aan te rommelen of om gewoon per situatie simpelweg te doen waar je op dat moment zelf zin in hebt. De Regel helpt je jouw doel te bereiken, mits je haar correct gebruikt! 

Naast De Regel heeft de OBP ook leefregels.